Kanał Południowy – Canal du Midi
Cuda techniki – Canal du Midi – Kanał Południowy
Położenie: południe Francji, od okolic Tuluzy do wybrzeża śródziemnomorskiego.
Canal du Midi to 240-kilometrowa droga wodna, łącząca zalew Etang de Thau z biegiem Garonny koło Tuluzy. Wraz z Canal de Garonne tworzy Canal des Deux Mers, czyli Kanał Dwóch Mórz, łączący basen śródziemnomorski z Atlantykiem. Jest to połączenie Morza Śródziemnego z oceanem, tworzące przy tym dogodną arterię transportową dla południa Francji.
Projekt kanału, szkicowany co najmniej od czasów Leonarda da Vinci, został urzeczywistniony pod koniec XVII wieku. Pod nazwą Królewski Kanał Langwedocji (Canal Royal de Languedoc) zrealizował go – jako przedsięwzięcie prywatne – po wykonaniu piętnastoletnich prac budowlanych z udziałem 12 tysięcy robotników poborca podatkowy Pierre-Paul Riquet w oparciu o projekty inżyniera Franciisa Andreossy-ego i hydrologa Pierre-a Rouxa. Zbudowano trzysta dwadzieścia osiem różnych budowli, w tym dziewięćdziesiąt jeden śluz (łączna różnica poziomów 190 metrów), mostów, tam, tuneli i akweduktów. Zastosowano wiele nowatorskich rozwiązań, m.in przeprowadzenie drogi żeglugowej 173-metrowym tunelem koło Nissan-lez-Enserune (pierwsze tego typu rozwiązanie na świecie). Uroczyste otwarcie nastąpiło 24 maja 1681 roku.
Chociaż dla samego twórcy kanał nie był sukcesem – doprowadził go do finansowej ruiny i przedwczesnej śmieci, jeszcze przed uruchomieniem – to zbudowana z rozmachem droga wodna odegrała istotną rolę w rozwoju południowej Francji. Skróciła także niepomiernie podróż z wybrzeża śródziemnomorskiego na atlantyckie. Przed budową kanału podróż taka trwała nawet 5 miesięcy! W 1996 roku Canal du Midi został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
