Tadżin jest powszechny w Algierii, Tunezji i Maroku, jest pochodzenia berberyjskiego i według ekspertów to właśnie na terytorium Berberów spożywa się najlepszy tajine. Tagine jest bardzo ważnym daniem w kuchni sefardyjskiej i jest powszechnie spożywany i przygotowywany przez Żydów marokańskich , algierskich , tunezyjskich , libijskich , dżerbańskich , a także przez francuskich Żydów , żydowskich Amerykanów i Izraelczyków , ze względu na dużą populację Sefardyjczyków w tych krajach.
Słowo tagine w rzeczywistości ma dwa znaczenia. Po pierwsze, odnosi się do rodzaju północnoafrykańskich naczyń kuchennych tradycyjnie wykonanych z gliny lub ceramiki. Dno to szerokie, płytkie okrągłe naczynie używane zarówno do gotowania, jak i serwowania, podczas gdy górna część tagine jest wyraźnie ukształtowana w zaokrągloną kopułę lub stożek.
Po drugie, słowo tagine odnosi się również do soczystego, przypominającego gulasz dania, które jest wolno gotowane w tradycyjnych, tych, naczyniach. Zazwyczaj tagine jest bogatą mieszanką mięsa, drobiu lub ryb, a najczęściej zawiera warzywa lub owoce.
Większość zgadza się, że pochodzenie tagine sięga końca XVIII wieku, kiedy Harun al Rashid rządził Imperium Islamskim. Istnieje jednak inna szkoła myślenia, według której użycie ceramiki w kuchni marokańskiej ma prawdopodobnie wpływ rzymski; Rzymianie byli znani ze swojej ceramiki i prawdopodobnie przenieśli tę tradycję do swojego panowania w rzymskiej Afryce. Tak czy inaczej, po raz pierwszy pojawiły się przepisy na gotowane w stylu tagine w IX wieku w publikacji Tysiąca i jednej nocy.
Dziś tadżiny ceramiczne są praktycznymi, ale znakomitymi przykładami marokańskiego rzemiosła, a wiele z nich to eksponaty, a także funkcjonalne naczynia do gotowania. Niektóre taginy są jednak przeznaczone wyłącznie do użytku jako dekoracyjne naczynia do serwowania.
Naczynie do gotowania jest wykonane z gliny lub ceramiki (chociaż niektóre firmy produkujące naczynia kuchenne wytwarzają teraz tadżiny z innych materiałów) i można je pozostawić bez zmian lub pokryć glazurą. Tadżin z gliny nieszkliwionej jest lubiany przez wielu kucharzy ze względu na wyjątkowy, ziemisty niuans, jaki nadają potrawom. Taginy są we wszystkich rozmiarach; najmniejsza może pomieścić wystarczającą ilość jedzenia dla jednej lub dwóch osób, podczas gdy największa może pomieścić posiłek dla ośmiu osób lub więcej.
Taginy są używane głównie do powolnego gotowania pikantnych gulaszów i dań warzywnych. Ponieważ pokrywka tadżinu zatrzymuje parę i zwraca skondensowaną ciecz do garnka, do ugotowania mięsa i warzyw do uzyskania maślanej miękkości potrzebna jest minimalna ilość wody. Ta metoda gotowania jest bardzo praktyczna na obszarach, gdzie zasoby wody są ograniczone lub gdzie woda publiczna nie jest jeszcze dostępna; pomaga również w zmiękczaniu niedrogich kawałków mięsa.
Taginy często zawierają różne przyprawy, takie jak kurkuma, cynamon, szafran, imbir i kminek. Przepisy mogą się bardzo różnić, od jagnięciny po wołowinę, kurczaka i ryby; podczas gdy niektóre tadżiny zawierają suszone owoce i orzechy, są świeże zioła, oliwki i konserwowane cytryny, a nawet jajka i kiełbasa. Istnieje również berberyjski tagine, który wyróżnia się artystycznym ułożeniem warzyw wokół jagnięciny, co zapewnia piękną prezentację.
Tadżin to sposób gotowania różnego rodzaju gulaszów, to gliniany parownik, który wydobywa wszystkie smaki z gotowanych produktów, tagine to smak umami. Tradycja jest niezastąpiona.
