Zdrowie. Zielona Encyklopedia Zdrowia – Szczaw lancetowaty
Zdrowie. Zielona Encyklopedia Zdrowia – Szczaw lancetowaty
A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż
Rumex hydrolapathum Huds. Rodzina: rdestowate, Polygonaceae
Występowanie Szczaw lancetowaty
Szczaw lancetowaty występuje w Europie. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.
Morfologia
Jest to roślina dorastająca do 200 centymetrów wysokości o rozgałęzionej u góry łodydze. Lancetowate liście są ostre i zwężone u nasady, a w górnej partii rośliny faliste na brzegu. Drobne, zielonkawe, a później czerwieniejące kwiaty, z charakterystycznym podłużnym guzkiem na wewnętrznym okółku okwiatu, są zebrane u góry w rozłożyste wiechy. Owocem jest orzeszek.
Biologia i ekologia
Szczaw lancetowaty jest wiatropylną byliną kwitnącą od lipca do sierpnia. Preferuje siedliska wilgotne i podmokłe. Może rosnąć nawet w wodzie. Roślinę można znaleźć nad brzegami rzek, stawów i w rowach.
Surowiec
Wykorzystywanym surowcem jest korzeń szczawiu lancetowatego. Należy wykopywać go jesienią lub wczesną wiosną. Po oczyszczeniu kroi się wzdłuż, a następnie suszy na końcu.
Zastosowanie w medycynie
Korzeń szczawiu lancetowatego zawiera garbniki i łatwo przyswajalne żelazo. Działa przeciwbiegunkowo, ściągająco, bakteriostatycznie i przeciwdziała anemii. Stosuje się go w postaci odwaru w niedokrwistości oraz zatruciach pokarmowych, którym towarzyszą biegunki. Sproszkowany korzeń może być wykorzystywany jako zasypka na powierzchniowe rany.
Zastosowanie w kuchni
W kuchni można wykorzystywać nasiona szczawiu, które mieli się na mąkę.
