Piper cubeba, Cubeba Officinalis; rodzina: pieprzowate (Piperaceae)
Pieprz kubeba, jak większość przypraw pochodzących z Azji Południowo-Wschodniej, trafił do Europy za sprawą arabskich kupców. Aby ochronić swój monopol na produkcję tej cennej przyprawy i uniemożliwić uprawę pieprzu kubeba w innych rejonach świata, starożytni indonezyjscy hodowcy sterylizowali młode owoce, wyparzając je w wysokiej temperaturze.
Pieprz kubeba jest typową przyprawą używaną w kuchniach indonezyjskiej oraz arabskiej. W Europie był popularny zwłaszcza w średniowieczu oraz w okresie renesansu. Jego młode owoce mają działanie wiatropędne oraz moczopędne. Są stosowane jako środek stymulujący i wykrztuśny oraz jako antyseptyk. Pieprz kubeba jest także polecany w walce z chorobami układów trawiennego i moczowego. Jego właściwości z leczeniem chorób miejsc intymnych sprawiły, że pieprz kubeba był uważany za afrodyzjak. Roślinę często wykorzystywano jako niezbędny rekwizyt podczas rzucania miłosnych uroków.
WYSTĘPOWANIE I UPRAWA.
Gatunek pochodzi z Archipelagu Malajskiego, gdzie dotychczas jest uprawiany. Ponadto uprawia się go w Indiach, na Jawie, na Sumatrze, na Antylach i w Chinach. Wymaga warunków klimatu tropikalnego i subtropikalnego.
ZASTOSOWANIE
Surowcem jest owoc zawierający olejek, kwas kubebowy i żywicę. Z owoców uzyskuję się tzw. kubebinę kamforową mającą zastosowanie w lecznictwie ludowym jako lek wykrztuśny. Olejek w formie kapsułek stosuje się o odkażania dróg moczowych. Ze względu na gorzki smak i aromatyczny zapach owoce są używane jako przyprawa, podobnie jak pieprz czarny. Pieprz bywa też wykorzystywany jako dodatek aromatyzujący w produkcji żywności niektórych napojów alkoholowych.
