A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż
Piper longum; rodzina: pieprzowate (Piperaceae)
Pieprz długi (inne nazwy: długi pieprz indyjski, pippali) przez lata nie był tak wysoko ceniony jak pieprz czarny. Przyczyn tego można się doszukiwać w jego mniejszym aromacie oraz większej ostrości. Roślina była natomiast chętnie stosowana jako składnik wielu leków w ajurwedzie.
Obecnie dzięki przeprowadzonym badaniom laboratoryjnym pieprz długi zdobył zasłużone uznanie w świecie medycyny zachodniej. Okazało się, że zawiera interesującą substancję chemiczną o nazwie piperlongumine, która reguluje przemianę materii i ma właściwości odmładzające. Piperlongumine wspomaga także leczenie chorób śledziony oraz przynosi ulgę w przypadku dolegliwości związanych z reumatyzmem, zaparciami i kolką. Najistotniejsze jest jednak to, że ta substancja może być skuteczna w walce z wieloma rodzajami nowotworów, takich jak rak prostaty, płuc, piersi, jelita grubego, żołądka, chłoniak, białaczka i pierwotne guzy mózgu.
WYSTĘPOWANIE I UPRAWA.
W stanie dzikim oraz jako roślina uprawna występuje w Bangladeszu, w Indiach, na Sri Lance, na Jawie, i na Filipinach. Wymaga warunków tropikalnego lasu deszczowego oraz gleby bogatej w materię organiczną, dobrze utrzymującej wilgoć.
ZASTOSOWANIE.
Surowcem jest owoc o aromacie i smaku zbliżonym do pieprzu czarnego. Zawiera około 1% olejku i amidy o ostrym smaku, w tym do 6% piperyny. Wchodzi w skład przypraw i sosów curry. Stosowany w medycynie indyjskiej m.in jako lek hamujący odruchy kaszlowe, żółciopędny i poprawiający trawienie.
