Ketmina szczawiowa
Zielona Encyklopedia Zdrowia – Ketmina szczawiowa
A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż
Hibiscus sabdarifa; rodzina: ślazowate (Malvaceae)
Ketmina szczawiowa. Kielichy kwiatowe ketmii szczawiowej, czyli hibiskusa, są znane miłośnikom medycyny naturalnej. W krajach arabskich i Indiach od lat wykorzystuje się je nie tylko w celach spożywczych, lecz także leczniczych.
Przypisuje się im działanie żółciopędne, przeciwbakteryjne, moczopędne, spazmolityczne i przeciwmiażdżycowe. Zbawienny wpływ spożywania wywarów z ketmii szczawiowej na wiele chorób sprawił, że w ostatnich latach ta roślina znalazła się w centrum uwagi farmakologów. Badania i doświadczenia przeprowadzone z udziałem zarówno zwierząt, jak i ludzi dowiodły, że ekstrakty z kielichów hibiskusa obniżają ciśnienie tętnicze krwi oraz wykazują dużą aktywność przeciwbakteryjną, co sprawia, że mogą wspomagać leczenie zakażeń przewodu pokarmowego i chorób skóry. Można je także wykorzystywać pomocniczo w stymulowaniu odporności. Podczas badań klinicznych odkryto, że wodne ekstrakty rośliny mają wpływ na aktywność enzymów odpowiedzialnych za procesy trawienia, dlatego można je stosować w walce z otyłością.
WYSTĘPOWANIE I UPRAWA.
W stanie dzikim roślina obecnie nie występuje. Uprawiana powszechnie w wielu krajach okołorównikowych. Ma duże wymagania cieplne i wodne, w klimacie suchym wymaga nawadniania.
ZASTOSOWANIE.
Surowcem jest wysuszony kielich kwiatowy. Zawiera kwasy organiczne (cytrynowy, winowy, szczawiowy), kwas hibiskusowy, barwniki, glikozyd antocyjanowy, hibiscynę, flawonoidy, śluzy i cukry. Służy do sporządzania orzeźwiających napojów (karkade). Wchodzi w skład preparatów poprawiających trawienie i herbat ziołowych, np. wieloowocowej i hibiskusowej. Świeże kielichy są spożywane jako jarzyna, z nasion tłoczy się olej, a z włókien łodyg wyrabia worki.
