Cynamonowiec chiński

A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż

Cinnamomum cassia, rodzina: wawrzynowate (Lauraceae)

Cynamonowiec chiński. Przez koneserów i znawców tematu cynamon pochodzący z kory cynamonowca chińskiego jest uznawany za gatunkowo gorszy. Niestety, istnieje duże prawdopodobieństwo, że to właśnie taki cynamon trafia na nasze stoły.

Mimo podobnych walorów smakowych cynamon pochodzący z cynamonowca chińskiego uważa się za mniej zdrowy. Przyczyny należy szukać w dużej zawartości kumaryny, które nadmierne spożycie jest łączone ze wzrostem ryzyka uszkodzenia wątroby i nerek, choć prawdę mówiąc , badania naukowe potwierdziły negatywne skutki jedynie w przypadku szczurów. Dla badanych ssaków ta substancja okazała się całkowicie neutralna. Ryzyko związane z jedzeniem cynamonu, niezależne od gatunku, występuje na pewno, gdy próbuje się go spożyć pod postacią suchego proszku, o czym niejednokrotnie ze łzami w oczach przekonali się adepci sztuki kucharskiej podpuszczeni przez starszych kolegów.

WYSTĘPOWANIE I UPRAWA.

Gatunek pochodzący z południa Chin. Uprawiany w Chinach, Wietnamie, Birmie. Występuje w krajach i klimacie tropikalnym lub subtropikalnym.

ZASTOSOWANIE.

Surowcami są kora pozyskiwana z drzew od 6- do 10- letnich oraz olejek. Kora zawiera 1-2% olejku, garbniki, żywice i związki śluzowe. W lecznictwie wyciągi z kory są stosowane w dolegliwościach trawiennych, przy braku łaknienia i wzdęciach oraz stanach skurczowych jelit. Z młodych gałązek i liści jest uzyskiwany chiński olejek cynamonowy o działaniu i zastosowaniu podobnym jak w przypadku cynamonowca cejlońskiego.