Zdrowie. Zielona Encyklopedia Zdrowia – Barszcz zwyczajny
Zdrowie. Zielona Encyklopedia Zdrowia – Barszcz zwyczajny
A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż
Heracleum sphondylium L. Rodzina: selerowate Apiaceae
Barszcz zwyczajny występuje w Azji i w Europie. W Polsce jest pospolity.
Jest to okazała roślina zielna o wysokości 50-120 centymetrów. Owłosiona i bruzdowana łodyga jest pusta w środku i u góry rozgałęziona. Pojedynczo pierzastodzielne liście dolne są duże i osadzone na rynienkowatych ogonkach, górne mniejsze z silnie rozdętymi pochwami. Kwiatostan w postaci baldachu złożonego o 20 – centymetrowej średnicy, zawiera 30-40 szorstkich szypułek, równowąskie pokrywki i pozbawiony jest pokryw. Drobne promieniste kwiaty zawierają białawe, zielonawe lub różowawe, ostre płatki. Owocem jest rozłupka.
Barszcz zwyczajny jest byliną kwitnącą od czerwca do września. Kwiaty zapylane są przez owady: muchówki i chrząszcze. Natomiast owoce rozprzestrzeniają się za pomocą wiatru. Rośnie na łąkach, w zaroślach i rowach.
W celach leczniczych i kulinarnych stosuje się ziele barszczu zwyczajnego zbierane wiosną lub na początku lata oraz owoce pozyskiwane jesienią.
Drobno posiekane młode łodygi i liście barszczu zwyczajnego można gotować, smażyć lub dusić. Nadają się do przyrządzania zup i sosów. Mogą też stanowić dodatek do zapiekanek, potraw z kaszy lub soczewicy. Dobrze smakują przyrządzane jak szpinak. Można je też kisić jak kapustę. Zielonych owoców używa się jako przyprawę do mięs. Z nasion zalanych spirytusem robi się likier pobudzający trawienie. Ze względu na zawartość rutyny działa uszczelniająco na naczynia krwionośne. Barszcz zwyczajny zawiera witaminę C, sole mineralne, węglowodany, białka i może być cennym elementem wiosennej diety.
Barszcz zwyczajny zawiera furanokumaryny, które uwrażliwiają skórę na promienie słoneczne.
