Ciecierzyca inaczej zwana fasolą garbanzo lub grochem włoskim. Jest ceniona za liczne właściwości prozdrowotne. Podobnie jak inne rośliny strączkowe jest skarbnicą białka, ale także innych składników, które zapobiegają zaparciom, sprzyjają odchudzaniu, obniżają ciśnienie krwi i poziom cholesterolu.

Ciecierzyca od dawna jest doceniana w krajach basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu. W kuchni arabskiej wykorzystuje się ją do przyrządzenia znanych na całym świecie falafeli czy hummusu. W Egipcie jest uważana za afrodyzjak, ponieważ działa silnie pobudzająco. Istnieją dwa rodzaje ciecierzycy: kabuli i desi. Ziarna najczęściej spożywanej odmiany, czyli kabuli, są duże i mają kremową barwę, natomiast nasiona desi są małe i występują w wielu kolorach: kremowym, czerwonym, czarnym, brązowym, żółtym i zielonym. Każdy z tych rodzajów charakteryzuje nieco słodkawy i delikatny smak z orzechową nutą.

Dlaczego warto ją jeść?

W 100 g ugotowanej ciecierzycy jest aż 8,86 g białka, które wykazuje stosunkowo dużą wartość odżywczą, choćby dlatego, że dostarcza aminokwasów brakujących białkom z produktów zbożowych.

Ciecierzyca obniża nie tylko poziom złego cholesterolu, lecz także ciśnienie krwi. Zawarty w niej potas sprawia, że naczynia krwionośne są bardziej drożne, a tym samym krew krąży swobodniej, co w efekcie daje spadek ciśnienia. Ponadto potas przyspiesza wydalanie nadmiaru sodu z organizmu, co również sprzyja obniżeniu ciśnienia.

Ciecierzyca, dzięki zawartości żelaza, zapobiega anemii. Może być wykorzystywana pomocniczo w leczeniu niedokrwistości. Polecana jest także kobietom w czasie miesiączki.

Spore ilości błonnika w ciecierzycy, a konkretnie jego frakcji nierozpuszczalnej, pozytywnie wpływają na perystaltykę jelit i prawidłowe wypróżnienia. Błonnik dodatkowo wiąże nadmiar kwasu solnego w żołądku, co jest pożądane u osób z nadkwaśnością czy refluksem żołądkowo-przełykowym. Jest pomocny także w chorobach jelit m/in uchyłkowatości jelit, żylakach odbytu.

Niski indeks glikemiczny sprawia, że po ciecierzycę mogą sięgać cukrzycy, tym bardziej, że zawarty w niej błonnik stabilizuje poziom glukozy we krwi i obniża wchłanianie węglowodanów. Jak wynika z badań, które zostały opublikowane w 2007 roku w „British Journal of Nutrition”, dzięki diecie bogatej w ciecierzycę można zredukować trzewną tkankę tłuszczową i zmniejszyć odporność na insulinę. Przynajmniej taki efekt uzyskali u szczurów z otyłością wywołaną laboratoryjnie. Doszli więc do wniosku, że można w ten sposób zapobiec wystąpieniu cukrzycy.

Zawarty w ciecierzycy błonnik wydłuża czas żucia pokarmu, co powoduje wcześniejsze osiągnięcie uczucia sytości, które się dłużej utrzymuje. Błonnik zmniejsza także wchłanianie energii z pożywienia i zwiększa wydalanie tłuszczu z organizmu. Ponadto ciecierzyca zawiera witaminy z grupy B i magnez – substancje regulujące pracę układu nerkowego podczas odchudzania. W związku z tym ciecierzycę, mimo że nie jest niskokaloryczna, bez obaw można włączyć do diety odchudzającej. Spożywana umiarkowanie przyczyni się do spadku masy ciała.

AQUAFABA. Płyn z puszki z ciecierzycą, ubity trzepaczką, da idealną, sztywną pianę, dodany do kremu nada mu puszystość. Zawartość aquafaby z jednej puszki ciecierzycy (150ml) odpowiada 3 dużym lub 4 małym białkom. Aguafabę można też uzyskać, gotując suche ziarna ciecierzycy i mocno redukując płyn do postaci przypominający kleik. To znakomity zamiennik dla osób cierpiących na alergię jajka, wegan i wszystkich którzy lubią eksperymentować w kuchni.