Groch został trochę zapomniany, kojarzy się głównie z grochówką, ustąpił miejsca ciecierzycy czy soczewicy. Niesłusznie! Jest równie zdrowy, a do tego bardzo tani. W zależności od postaci – świeżej czy suszonej – dostarcza wielu cennych wartości odżywczych.
Groch podobnie jak inne bobowate trafił do nas z Bliskiego Wschodu. Jego nasiona znajdowano na stanowiskach archeologicznych z VII wieku p.n.e. Na początku wykorzystywano jedynie dojrzały groch, a zielone młode ziarna oraz groszek cukrowy zaczęto spożywać dopiero na przełomie XVI i XVII wieku we Francji, a następnie w Anglii. Groch królował na polskich stołach od XV wieku, zwłaszcza w przypadku chłopstwa, jest bowiem sycący, odżywczy i łatwy w przechowywaniu.
Dlaczego warto go jeść?
Groch jest źródłem białka zawierającego szczególnie dużo lizyny i treoniny, ale także innych tzw. aminokwasów egzogennych, które musimy dostarczyć z pożywieniem, gdyż nasz organizm ich nie syntezuje.
Groch sprzyja odchudzaniu. Posiłki zawierające groch lub fasolę sycą bardziej niż te na bazie cielęciny lub wieprzowiny.
Suchy groch ma nieco inne wartości odżywcze niż świeży. Nie zawiera witaminy A, B6 i E, ma mniej witaminy C, ale za to jest w nim około 20 razy więcej witaminy B1 i B2, sporo fosforu, potasu i siarki (to właśnie tak duża ilość siarki wywołuje w żołądku gazy i działa wzdymająco). Suchy groch jest sycący gdyż 100g moze dostarczyć około 350 kalorii, sporo białka, węglowodanów i tłuszczu.
Młody jest łatwiej strawny niż suchy. Ma dużo białka, żelaza, wapnia, fosforu, potasu, beta-karotenu, witaminy C, PP, z grupy B, a także błonnika, który reguluje trawienie i sprzyja usuwaniu cholesterolu z organizmu. Młody groszek jest kopalnią witaminy E.
Groch a konkretnie proteiny w nim zawarte, mogą pomóc osobom zmagającym się z nadciśnieniem tętniczym i przewlekłą chorobą nerek, przekonują kanadyjscy naukowcy. Białko zawarte w grochu może opóźnić lub zapobiec zaburzeniom funkcji nerek u osób z nadciśnieniem. Z kolei tym, którzy cierpią na przewlekłą chorobę nerek, białko pomoże uregulować ciśnienie.
Zaletą grochu jest także niski indeks glikemiczny.
Komu nie służy?
Groch może być źle tolerowany przez osoby, które mają bardzo wrażliwe żołądki, cierpią na refluks lub chorobę wrzodową. Ostrożniej powinni po niego sięgać także chorujący na niedoczynność tarczycy. Zawarte w nasionach grochu związki o nazwie tioglikozydy powodują zaburzenia wchłaniania jodu, którego niedobór może prowadzić do zaburzeń pracy tego gruczołu.
