A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | Ń | O | P | Q | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Y | Z | Ź | Ż
Zdrowie – Bób. Najczęściej sięgamy po niego latem jako po przekąskę. Jednak bób warto jeść przez cały rok, wykorzystywać w różnych daniach. Jest bardzo odżywczy, stanowi źródło białka, błonnika i kwasu foliowego.
To jedna z najstarszych roślin uprawnych – bób znany był już w neolicie. Jego ziarna znajdowano w wykopaliskach w Biskupinie i Troi. Przez długi czas stanowił pokarm biedoty, ponieważ jest pożywny, tani i łatwy w przechowywaniu. Nadal rośnie dziko w Afryce Północnej i w Iranie. Poza Europą cieszy się popularnością w Chinach, gdzie hoduje się go od 5000 lat.
Dlaczego warto go jeść?
Bób zawiera wiele soli mineralnych – dużo wapnia, fosforu, żelaza i magnezu, witaminę PP, z grupy B, beta-karoten i witaminę C. 100 g ugorowanego bonu zapewnia w 106% zapotrzebowanie na kwas foliowy.
W 100 g ugotowanego bobu jest aż 7,6 g białka. W związku z tym bób może się znaleźć w diecie między innymi osób cierpiących na choroby układu krążenia, które muszą ograniczyć spożycie bogatego nie tylko w białko, lecz także w niezdrowe nasycone kwasy tłuszczowe mięso. Ponadto bób ma niską zawartość sodu, jest bogaty w potas oraz rozpuszczalny błonnik, który sprzyja redukcji poziomu cholesterolu we krwi, dzięki czemu reguluje ciśnienie krwi.
Gotowany bób na tle innych strączków jest mniej kaloryczny. Dzięki niewielkiej zawartości tłuszczu i sporej ilości rozpuszczalnego błonnika jest jednym z bardziej pożądanych składników diety odchudzającej. Pomaga kontrolować wagę – spowalnia proces trawienia i na długo daje uczucie sytości.
Komu nie służy?
Bób nie jest polecany osobom cierpiącym na dnę moczanową. U tych osób z niewiadomych przyczyn występuje nadprodukcja kwasu moczowego, który gromadzi się w organizmie. Ten kwas jest końcowym produktem przemiany puryn, a te znajdują się między innymi w bobie. W następstwie tego procesu może dojść u niektórych osób do powikłań, na przykład do kamicy nerkowej związanej z wytrąceniem złogów moczanowych. Ponadto, bób może sporadycznie powodować poważne reakcje alergiczne. Do wystąpienia objawów chorobowych po spożyciu bobu dochodzi zazwyczaj u osób cierpiących na fawizm (tzw. chorobę fasolową) – genetycznie uwarunkowaną chorobę związaną z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6 – fosforanowej (enzymu G6PD).
