Biały Dom wyznacza oficjalną rezydencję i główne miejsce pracy Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Jego projekt został wymyślony przez urodzonego w Irlandii architekta Jamesa Hobana. Zbudowany w latach 1792-1800, w dużej mierze z pomalowanego na biało piaskowca Aquia w późnym stylu gruzińskim, Biały Dom jest rezydencją wszystkich prezydentów Stanów Zjednoczonych od czasów Johna Adamsa.
W 1801 roku, kiedy Thomas Jefferson wprowadził się do domu, po konsultacji z architektem Benjaminem Henry Latrobe’em rozszerzył budynek na zewnątrz, robiąc miejsce dla dwóch kolumnad, które miały zamaskować stajnie i magazyny.
Budynek dzisiejszego Białego Domu był wcześniej znany jako „Pałac Prezydencki”, „Pałac Prezydenta” lub „Dom Prezydenta”. Najwcześniejszy znany dowód na to, że opinia publiczna ogłosiła go „Białym Domem”, była świadkiem w 1811 r. Nazwa „Executive Mansion” była jednak w modzie w oficjalnych kontekstach, ponieważ prezydent Theodore Roosevelt wykluczył formalną nazwę, wprowadzając „Biały Dom – Waszyngton ”Wydrukowany na papierze w 1901 roku.
Ostatni tytuł papieru firmowego przedstawia aranżację „Biały Dom” ze słowem „Waszyngton” wyśrodkowanym poniżej, pochodzącą z czasów administracji Franklina Delano Roosevelta.
Podczas wojny 1812 r., W 1814 r., Dom został podpalony przez armię brytyjską podczas pożaru Waszyngtonu, rujnując wnętrze i płonąc w dużej części na zewnątrz. Renowacja rozpoczęła się wkrótce potem, gdy prezydent James Monroe wprowadził się do skąpo odnowionego domu w październiku 1817 roku.
W 1824 r. Rozpoczęto odbudowę wraz z dodaniem południowego portyku i północnego do 1829 r. W związku z zatłoczeniem w rezydencji wykonawczej prezydent Theodore Roosevelt musiał w 1901 r. Przenieść wszystkie biura robocze do Skrzydła Zachodniego.
Niecałe dziesięć lat później prezydent William Howard Taft był w stanie rozbudować Zachodnie Skrzydło i wyposażył pierwsze Biuro Owalne, które zostało przeniesione w miarę rozbudowy sekcji . Poddasze trzeciego piętra zamieniono jednak w 1927 r. Na pomieszczenia mieszkalne, wzmacniając istniejący dach czterospadowy podłużnymi lukarnami szopowymi .
Nowa budowa wschodniego skrzydła została oznaczona jako recepcja imprez towarzyskich; Kolumnady Jeffersona połączyły nowe skrzydła. Adaptacje w skrzydle wschodnim zakończono w 1946 roku, pozostawiając dodatkowe miejsce na biuro. W 1948 r. Nośne ściany zewnętrzne domu i wewnętrzne drewniane belki zbliżają się do zawalenia . Harry S. Truman zlecił całkowity demontaż wewnętrznych pomieszczeń i wzniesienie nowej konstrukcji szkieletowej z internalizowanej stali nośnej wewnątrz ścian. Po wykonaniu tego zadania zrekonstruowano wewnętrzne komory.
Nazwa „Biały Dom” jest regularnie używana jako metonim dla Biura Wykonawczego Prezydenta Stanów Zjednoczonych, a także dla administracji i doradców. W 2007 roku Biały Dom zajął drugie miejsce w rankingu Amerykańskiego Instytutu Architektów „Ulubiona architektura Ameryki ”.
